κτιστολάτρης

ο, θηλ. κτιστολάτρις (AM κτιστολάτρης, θηλ. κτιστολάτρις)

νεοελλ.-μσν.

στον πληθ. οι κτιστολάτραι

αιρετικοί μονοφυσίτες τού 6ου αιώνα που υποστήριζαν ότι το άφθαρτο σώμα τού Χριστού είναι κτιστό

μσν.-αρχ.

κτισματολάτρης*, ειδωλολάτρης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κτιστός + λάτρης (< λάτρον)].